Hardheidsmetingen worden uitgevoerd om de weerstand van een materiaal of onderdeel tegen krassen of plastische vervorming te meten. Een hoge waarde van het testresultaat geeft aan dat het materiaal bestand is tegen plastische vervorming of barsten onder druk. Het betekent ook dat het in een betere staat verkeert wat betreft slijtage-eigenschappen. Kort gezegd wordt hardheid gedefinieerd als het vermogen van materialen om plastische vervorming te weerstaan.
Er zijn veel verschillende hardheidsmeetmethoden. In de praktijk wordt in principe een van de volgende drie methoden gebruikt: Brinell-hardheidsmeetmethode, Vickers-hardheidsmeetmethode en Rockwell-hardheidsmeetmethode. Bij de eerste twee van deze methoden wordt de spoorgrootte gemeten en bij de derde wordt de onderdompelingsdiepte gemeten.
De Brinell-hardheidsmeetmethode ontstond in 1900. De bal, die is gemaakt van een hard materiaal zoals staal met een bepaalde diameter, wordt met een bepaalde belasting en gedurende een bepaalde tijd op het oppervlak van het te testen materiaal gedrukt, en de diameter van het spoor gevormd op de materiaaloppervlak wordt gemeten. De Brinell-hardheidswaarde wordt verkregen door de uitgeoefende belasting te delen door het oppervlak van het spoor.
Bij de Vickers-hardheidsmeetmethode wordt een diamanten piramide met een vierkante basis gebruikt als penetratiepunt. Het puntige uiteinde van de piramide wordt met een bepaalde belasting en gedurende een bepaalde tijd tegen het oppervlak van het te testen materiaal gedrukt. De Vickers-hardheidswaarde wordt berekend door de diagonale lengtes van het spoor te meten. De Vickers-hardheidswaarde is de verhouding van de belasting tot het oppervlak van de baan.
Bij de Rockwell-hardheidsmeetmethode wordt een stalen kogel van een bepaalde diameter of een conische diamant van een bepaalde grootte op het te testen materiaal gedompeld. Eerst wordt een vaste kleine belasting aangebracht en wordt de diepte van het resulterende litteken gemeten. Vervolgens wordt het startpunt van de onderkant van het spoor genomen en wordt de belasting tot op zekere hoogte verhoogd. Vervolgens wordt, door terug te keren naar de vorige belasting, de spoordiepte vergeleken met het eerste spoor.
Normen met betrekking tot de hardheidsmetingstest
Om ervoor te zorgen dat de uitgevoerde hardheidsmetingen betrouwbare en gezonde resultaten geven, moeten de procedures worden uitgevoerd in overeenstemming met de normen. De normen die worden toegepast bij de toepassing van hardheidsmetingen zijn:
- Brinell hardheid meetmachine / apparaat kalibratie
- TS EN ISO 6506-1 Metaalmaterialen - Brinell-hardheidstest - Deel 1: testmethode
- TS EN ISO 6506-2 Metaalmaterialen - Brinellhardheidstest - Deel 2: Verificatie en kalibratie van testapparatuur
- TS EN ISO 6506-3 Metaalmaterialen - Brinell-hardheidstest - deel 3: Kalibratie van referentieblokken
- TS EN ISO 6506-4 Metaalmaterialen - Brinell-hardheidstest - deel 4: Hardheidswaardetabellen
- Rockwell hardheid meetmachine / apparaat kalibratie
- TS EN ISO 6508-1 Metaalmaterialen - Rockwell-hardheidstest - Deel 1: testmethode
- TS EN ISO 6508-2 Metaalmaterialen - Rockwell-hardheidstest - Deel 2: Verificatie en kalibratie van testapparaten en tips
- TS EN ISO 6508-3 Metaalmaterialen- Rockwellhardheidstest- Deel 3: Kalibratie van referentieblokken
- Kalibratie van Vickers hardheid meetmachine / apparaat
- TS EN ISO 6507-1 Metaalmaterialen - Vickers hardheidstest - Deel 1: Testmethode
- TS EN ISO 6507-2 Metaalmaterialen - Vickers hardheidstest - Deel 2: Verificatie en kalibratie van testapparatuur
- TS EN ISO 6507-3 Metaalmaterialen - Vickers hardheidstest - Deel 3: Kalibratie van referentieblokken
- TS EN ISO 6507-4 Metaalmaterialen - Vickers-hardheidstest - Deel 4: Hardheidswaardetabellen
onze organisatie TÜRCERT Technical Control and Certification Inc., biedt certificeringsmeet- en testdiensten met een competente manager en medewerkers en een sterke infrastructuur.